۱-روش gtm (grammar translation method):
اینروش یکی از قدیمی‌ترین روش‌های تدریس زبان‌های خارجی است. دراین روش هدف اصلی از زبان آموزی، درک خواندن و نوشتن به زبان موردنظر است، ولی به طور دقیق توانایی برقراری ارتباط کلامی از طریق زبان آموزش داده نمی‌شود. بنابراین هیچ‌گونه تأکیدی روی تلفظ‌ها، مهارت شنیداری و مهارت کلامی وجود ندارد. به‌طور کلی دقیقاٌ آن روشی‌که در مدارس راهنمایی و ابتدایی به دانش‌آموزان می‌آموزند.
دراین روش منسوخ شده، زبان آموز بیشتر با گرامر و لغت درگیر است، و معمولاٌ اکثر آن‌ها را حفظ می‌کند.
۲-روش dm (Direct method):
اینروش نیز همانند روش قبلی است با این تفاوت که هیچ نوع تجربه‌ای به‌زبان مادری وجود ندارد. زبان مادری و زبان مورد تدریس دو موضوع کاملاٌ جدا از یک‌دیگر محسوب شده و زبان‌آموز باید به صورت مستقیم (direct) با زبان هدف روبه‌رو شود. در کلاس‌ها صحبت به زبان مادری مجاز نیست و مدرس باید با illustrate کردن مفاهیم (به‌نمایش‌گذاشتن آن‌ها ازطریق عکس و حرکات و نقشه و …) معنی و مفهوم کلمات را به زبان‌آموزان تفهیم کند.
روش DM از روش‌های تدریس زبان‌های خارجی است که در آن‌ها ترجمه وجودندارد.
این روش به‌خاطر تنوع کم و عدم استفاده از نکات روان‌شناسی لازم، کاربرد چندان ندارد.
۳- ALm ویژه‌ی نوجوانان و جوانان (audio-lingual method):
روش Audio-Lingual از قدیمی‌ترین روش‌های تدریس زبان‌های خارجی است که در ابتدا در جنگ جهانی دوم برای آموزش زبان به سربازان به‌کار رفت. این شیوه درواقع ترکیبی است از دو روش قبلی؛ با این تفاوت که بحث روان‌شناسی موردنیاز آموزش نیز به آن اضافه‌شده و ازحالت یکنواخت‌بودن خارج‌شده است. دراین روش مانند روش‌های قبلی، لیستی طولانی از گرامر و کلمات صرفاٌ جهت حفظ کردن به زبان‌آموز داده نمی‌شود بلکه هر آن‌چه که لازم است، ازطریق گفت‌و‌گوهایی که با فرهنگ زبان هدف نیز متناسب است به زبان‌آموز منتقل می‌شود. برای نمونه یک دیالوگ درمورد رزرو کردن یک اتاق درهتل، صحبت‌کردن با پزشک و …
هدف اصلی در این روش، برقراری ارتباط از طریق شنیدن زبان مورد نظر است. بنابراین روشن است که ترتیب یادگیری به این صورت است: ابتدا Listening، سپس Reading، Speaking درنهایت در این روش سعی می‌شود یک سری الگو برای هرنوع ارتباط معرفی شود، و زبان‌آموزان با یادگیری این الگوها و دیالوگ‌ها و تعویض نقش‌ها و…درآن، جملات مناسب برای هر موقعیت را تولید کنند.
۴-روش sw (Silent Way):
روش SW ویژه‌ی افرادی است که دوره‌های مکالمه را گذرانده‌اند و قصد تمرین و تجربه‌ی بیشتر دارند.
این روش را بیشتر درکلاس‌های بحث آزاد یا Free Discussion در مؤسسات زبان می‌بینیم. درروش SW، اغلب مدرس ساکت است به قولی سکوت یک ابزار است. این زبان‌آموزان هستند‌که صحبت می‌کنند. آن‌ها باید بیاموزند که متکی به خودشان باشند، و حتی اشتباهاتشان را خودشان با کمک یک‌دیگر حل‌کنند. مدرس تاجایی که مقدور باشد سکوت می‌کند، او فقط بحث آن جلسه را مشخص کرده واز افراد می‌خواهد درمورد آن بحث‌کنند و هر کجا که لازم شد اشکالات آن‌هارا رفع می‌کند.
۵-روش clt (communicative language teaching):
دراین روش هدف از آموزش، استفاده زبان‌آموزان از زبان آموخته شده درجامعه است. آن‌ها معمولاٌ پیش زمینه‌ای از زبان هدف دارند و حالا قصد دارند که‌مسلط‌‌تر شوند. این روش سرفصل مشخصی ندارد و هربار یک موضوع خاص موردبحث واقع می‌شود. به‌طورمثال: مدرس بخشی از یک‌فیلم را نشان می‌دهد وسپس درمورد آن نکاتی را آموزش می‌دهد.
۶-روش cbi ((content-based instruction:
اینروش تقریباٌ همان زبان عمومی و زبان تخصصی است که‌در اکثر دانشگاه های‌دنیا تدریس‌می‌شود. درمرحلهی اول که‌زبان عمومی است یک‌سری گرامر و نکات ابتدایی که برای درک متون تخصصی لازم‌است تدریس می‌شود، و همان‌طور که می‌دانید همه دانشجویان از هر رشته‌ای می‌توانند درآن دوره شرکت کنند. اما درمرحلهی دوم یعنی زبان تخصصی محتوای دروس متناسب با رشته‌ی دانشجویان انتخاب می‌شود و دانشجویان علاوه‌بر یادگیری‌زبان، محتوای‌مفید مرتبط با رشته‌ی خود را نیز فرا می‌گیرند.